In het Antwerpse Fakkeltheater vlamde dinsdag (5 nov 2019) de toorts der vurige wederopstanding van de christendemocratie in gebalde trots. Tenminste, dat was de bedoeling, maar er viel geen bal te beleven. Nochtans had de partijtop uit angst voor lekkend gemor het zekere voor het onzekere genomen: enkel met een lidkaart kon je binnen geraken…
Echt waar, ‘tScheldt heeft zin voor compassie. Niet zoals de Boeddha, dat zou overdreven zijn, maar wel als elke rechtgeaarde ramptoerist bij het aanschouwen van ondraaglijke ellende. Neem nu de totale vergetelheid waarin de geliefde volkspartij CD&V is verzonken…
In het theater wordt een voorstelling mee gemaakt door wat niet wordt gezegd en door wat niet wordt gedaan. Het onuitgesprokene doet immers meer vermoeden van een onbekend geheel waaraan de verbeelding zich kan laven. In de politiek is dat eerder omgekeerd: hoe minder woorden, hoe minder gevulde zendtijd en hoe minder bekendheid.
