Echt waar, ‘tScheldt heeft zin voor compassie. Niet zoals de Boeddha, dat zou overdreven zijn, maar wel als elke rechtgeaarde ramptoerist bij het aanschouwen van ondraaglijke ellende. Neem nu de totale vergetelheid waarin de geliefde volkspartij CD&V is verzonken…
Neen, we gaan het niet hebben over Parlementsvoorzitter Kris Van Dijck. Niemand die de horeca steunt, en zeker in Dessel, moet je gratuit bespotten. Oké, het is wel hot in de media met het komkommer en kwel-seizoen en zo, maar Kris verdient heus wel beter…
Ene Cathy Camertijn uit Hemiksem gaat in haar omgebouwd bestelbusje 4 maand lang Europa doorreizen op zoek naar de kracht van stilte. Op plekken in bossen en kloosters, maar ook op onverwachte plaatsen de stilte proeven en over die ervaringen een boek schrijven. Waarom zou ze echter niet eens ‘dicht bij de mensen’ gaan piepen in het hoofdkwartier van de CD&V? Het is daar zo oorverdovend stil…
De verkiezingen, zeker in ons land, bruisten ook dit keer weer van onvervalste satire! En dan ligt het niet in het slechte karakter van Spietse om zich van enig commentaar te onthouden. Het privé-feestje van de traditionele particratie werd daarenboven zodanig verstoord door een ongewenste gast dat de “kommerlol” nooit écht ver weg was.
De rol van satire wordt niet altijd begrepen. Bij ‘tScheldt hanteren we de meest snedige definitie denkbaar: “…shaming individuals or government into improvement”.
Dat hebben we bij de verkiezingen van 26 mei 2019 met overtuiging en vooral plezier gedaan. Onze affiche-campagne rond bijvoorbeeld Hilde Crevits heeft er onder meer toe geleid dat Heilige Hilde vandaag formeel heeft afstand genomen van de zichzelf toegeeïgende job van minister-president van Vlaanderen.
Op 26 maart 2019 verklaarde minister van Justitie Opa Geens in het VTM Nieuws: “Wij mogen niet dromen van een wereld zonder terrorisme”. ‘tScheldt vroeg toen braaf het ontslag van Koen Geens. Het is immers compleet van de pot gerukt dat een minister van Justitie de bevolking het laatste ontneemt wat ze heeft, namelijk haar droom van een veilige wereld.
Opnieuw ploegt Johannes De Doorloper door de doorgelopen artikelen van de Regimepers om ontsteld vast te stellen dat Vlaanderen langzaam richting de afgrond glijdt…
