Wie gelooft dat volk van De Lijn nog?
De Lijn en haar roltrappen, het soort eeuwigdurend verbond der gehandicapte vooruitgang…
De Lijn en haar roltrappen, het soort eeuwigdurend verbond der gehandicapte vooruitgang…
In een krantenwinkel op het Antwerpse Falconplein kreeg de uitbater de voorbije week ongewenst bezoek van een aantal bezopen en doorsnoven onverlaten die zijn zaak wilden plunderen. Het daar niet zomaar direct mee eens zijnde trachtte de moedige zelfstandige het crapuul te beletten een en ander als buit mee naar buiten te slepen…
Het middenkader loopt walgend weg uit dit Huis van Wantrouwen. Aan de basis tellen de chauffeurs de decennia naar hun pensioen nu al af. Het schoonmaakpersoneel schaamt zich voor de gammele goorheid van de voertuigen. De reizigers gaan met elkaar op het benepen treeplankje van bus of tram net niet op de vuist uit ‘fucking’ frustratie…
Johannes De Doorloper doorloopt de reguliere pers en weet vaak niet waar zich het eerst over te irriteren. Johannes droomt van de weeromstuit van bijbelse velden vol hemel-koren en lichtgerokte dames met blauwe ogen…
‘t Scheldt was deze week aanwezig in het labyrintische Vlaams Parlement tijdens de plenaire vergadering met een debat over de brandstichting in het toekomstige asielzoekerscentrum van Bilzen. Minister Bart Somers wierp zich voor de zoveelste keer op als de universele democraat die met idealistisch gekleurde volzinnen deed alsof hij het meende…
Opnieuw ploegt Johannes De Doorloper door de doorgelopen artikelen van de Regimepers om ontsteld vast te stellen dat Vlaanderen langzaam richting de afgrond glijdt…
Antwerpen kent zijn surrealisten. Uitgerekend tijdens de hoogdag van de wielrennerij – de Ronde van Vlaanderen – was het voor duizenden wielertoeristen en aanbidders van de Heilige Fiets onmogelijk om van de liftschachten in de voetgangerstunnel gebruik te maken. De roltrappen deden het gelukkig wel (soms is het andersom).
“De trein is altijd een beetje reizen”. Wie kent die stokoude reclameslogan niet? Maar hij staat er nog steeds. Je weet met de NMBS doorgaans wel wanneer je vertrekt, nooit wanneer je aankomt. Bij De Lijn in Antwerpen zou men echter willen dat er al een onzeker uur van aankomst zou bestaan: vaak kom je met de tram helemaal nergens aan. Niks reizen!