De kogel is door de kerk. Op 1 november verdwijnt de Luxemburgse alcoholist en billenknijper Jean-Claude Juncker eindelijk van het Europese toneel. En maakt daarbij plaats voor Ursula Gertrud von der Leyen. Een naam als een klok. En bovendien een zeer deskundige en aantrekkelijke persoonlijkheid. Maar wie is nu eigenlijk deze mevrouw von der Leyen?
Regelmatige gebruikers van de Antwerpse tramlijn 24 – van Schoonselhof naar Silsburg – wrijven zich stomverbaasd in de ogen. Ook wie zich te voet of met de fiets door de Carnotstraat en de Turnhoutsebaan voortbeweegt, vraagt zich af wat er met Borgerhout – beter bekend als Multicultureel Groenland – aan de hand is. Uw geliefde blad trekt op onderzoek uit!
We beleven rare tijden. Honden zitten aan tafel in het restaurant. Gloeilampen worden alleen nog clandestien verkocht. Weerloze vrouwen en kinderen op de vlucht zien er bij nader inzien uit als stamgasten van de centrale gevangenissen van Casablanca, Djibouti en Mogadishu…
De Antwerpse Gouverneur, Cathy Berx, kwam in De Standaard ongenadig hard uit de hoek nadat een politicus dronken tegen een opligger reed. Daarmee bewees ze dat ze nog leeft nadat ze politiek benoemd werd, zo’n vijftien jaar geleden. Vermoedelijk was haar dolkstoot een vlucht vooruit ten opzichte van iedereen die pleit voor de verdere afkalving van het onnodige Napoleontistische “tussenniveau”, zijnde de provincie, waarvan zij baas is?
Pieterjan De Smedt is een van de betere komieken bij de VRT. Deze schalkse ruiter duikt om de haverklap op in Terzake om zijn joligheid uit te stallen. Geweldig hoe hij een puike imitatie brengt van weerman Frank Deboosere: zo gespeeld spastisch de schouders en nek doen swingen, om de 4 à 5 woorden een ongepaste nadruk leggen en dan die tinteling in de ogen die verraadt hoeveel plezier hij er zelf aan beleeft…
Gisteren moest een heugelijke dag worden voor Vlaanderen. Een feestdag. Maar de feestdag werd vergald door een genadeloze aanslag vanuit de media. De ‘pers’ liep met open ogen in de val. Als lemmingen volgden zij het uitgezette spoor. Een man, net benoemd tot eerste burger van Vlaanderen, werd met één welgemikte kogel geveld. Dit was moord met voorbedachten rade, maar niemand die het zag, niemand die het ziet…
Ligt de Wetstraat in Brussel? Of in het hart van de Weimarrepubliek? Zelden zat het politieke bedrijf zo op zijn zelfgenoegzame kont als vandaag. De door riante inkomens en extra inkomsten verwende politici zien het zelf niet meer. Vastgezogen in de narcistische modder van de Wetstraatbubbel hebben ze niet eens in de gaten dat het volk mort. Het volk heeft gelijk zich af te wenden van een politieke kaste die haar kerntaken schromelijk – schandelijk – verwaarloost. En niet verder piest dan uitsluitend en zelfvoldaan met zichzelf in de weer te zijn.
De redactie van ‘tScheldt ontving een kaartje van Johannes De Doorloper. Onze medewerker geniet van een welverdiende vakantie in zijn Toscaanse geitenstal…
